Bij het maken van wilde bieren wordt je ook vaak verrast zonder dat je iets anders hebt gedaan. Dat is bij Hof gebeurd. Hof is namelijk eigenlijk gebrouwen om Erve te worden, maar dat wou Hof niet worden. Hof werd al snel na de hoofdvergisting ropey. We weten dat als je geduld hebt het zichzelf oplost en dus hebben het bier bijna een half jaar op de tank laten liggen. Maar op een begeven moment moesten we de tanks toch echt leeg hebben, want we gingen verhuizen. We maakten de gok om het bier toch maar op fles te doen ook al was het bier nog net een beetje dikkig, omdat de smaak echt top was. Eenmaal op fles werd het bier snel opnieuw ropey, dus nog maar weer wachten.

Toen het bier minder dik leek gingen we proeven en werden verrast door de geur. Het leek wel lambiek en de smaak was veel zuurder geworden! Dit lijkt echt niet meer op Erve, maar we vonden het ontzettend lekker geworden. Heel funky van de langere rijping, zuren en bitters die elkaar mooi afwisselen, laag koolzuur zoals een mooie lambiek. Hier en daar een fles tegen komen met meer koolzuur. Dit zijn dus wel de leuke verhalen van wilde gisting en ook wel weer een referentie aan waarom we onze brouwerij Nevel hebben genoemd. Ons proces is als een wandeling in een nevelige heide. Het einddoel is niet helemaal zichtbaar, maar we sturen bij op de kennis en inzichten die we op dat moment hebben.