In de lente en zomer dwalen we door het voedselbos, over smalle paadjes met overhangende takken. We ruiken bloesems, proeven zaden, leren de seizoenen beter kennen. Een doorntak blijft hangen aan een shirt, een voet glijdt weg in de modder. We lopen voorzichtig, want elke plant, hoe klein ook, heeft een functie. Onkruid bestaat niet. Het is een plek waar de natuur regeert, met zo min mogelijk menselijk ingrijpen. We weten nooit van tevoren wat we kunnen oogsten, we zien ter plekke wat de natuur ons te bieden heeft. Het voedselbos leert ons om te vinden in plaats van te zoeken.